تحلیل مردم نگارانه فرهنگ عامه در گلستان سعدی

در خصوص سعدی شیرازی، از ابعاد گوناگون بویژه از دیدگاه ادبی کتب و مقالات بسیاری به رشته تحریر درآمده است.اما از منظر مردم شناسی کمتر کسی به سعدی و آثارش توجه نشان داده است.در تحقیق انجام شده سعی بر آن است تا آداب و رسوم و مسایل فرهنگی– اجتماعی قرن هفتم یعنی عصر سعدی از گلستان سعدی استخراج و از بعد مردم شناختی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد .جهت نیل به این مقصود حدود صد جلد کتاب و مقالات علمی پژوهشی گوناگون در حوزه های مردم شناختی،جامعه شناسی ادبیات و سعدی شناسی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند و پس از آن به استناد مکتب فونکسیونالیسم، کارکرد های گوناگون فولکلور و عناصر تشکیل دهنده آن مانند امثال و حکم، طنز و شوخ طبعی،اعتقادات و باورهای دینی مردم و سایر موضوعات فرهنگی- اجتماعی عصر سعدی در حد توان دانشجو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.در این پژوهش سعدی فقط بعنوان یک ادیب و شاعر انگاشته نشده است. گاه سعدی را همچون مردم شناسی و جهانگرد یافتیم، که از راه مشاهده مشارکتی در بین مردم به بیان آداب و رسوم و اعتقادات، ضرب المثل های آن ها می پردازد و آن ها را ثبت و ضبط می کند و گاه بعنوان یک طبیب سنتی،موضوعات طب سنتی را در آثار خویش بویژه گلستان می آورد.گاه بسان یک موسیقیدان ماهر و مطلع از علم موسیقی، دستگاههای و آواهای موسیقی را به روشنی بیانمی کند.گاه بعنوان یک جامعه شناس قشرها و طبقات اجتماعی عصر خویش را بازگو می کند. بدین ترتیب گلستان سعدی را می توان بعنوان گنجینه ای کهن و منبعی جهت مطالعه و ریشه یابی بسیاری از امثال و حکم رایج امروزی، اعتقادات و باورهای دینی مردم،طب سنتی و... محسوب نمود، لذا اطلاعات این پایان نامه به استناد موضوعات فرهنگی و اجتماعی یاد شده در گلستان سعدی گردآوری،طبقه بندی و تجزیه و تحلیل شده است.